Πέμπτη 29 Μαΐου 2014
Τάλκης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο τάλκης (αγγλ. talc, λέξη Περσικής προέλευσης) είναι πυριτικό ορυκτό του μαγνησίου με χημικό τύπο Mg3Si4O10(OH)2. Περιέχει, επίσης, και ίχνη σιδήρου και αργιλίου. Το όνομά του προέρχεται από την αραβική λέξη talq(=αγνός), πιθανότατα λόγω του λευκού του χρώματος. Είναι το μαλακότερο από όλα τα ορυκτά, χαράσσεται εύκολα με το νύχι και αφήνει λευκή γραμμή όταν συρθεί επάνω σε χαρτί. Η αφή του είναι, πολλές φορές, λιπαρή. Οι (σπάνιοι) κρύσταλλοί του είναι φυλλώδεις και κάμπτονται εύκολα, δεν παρουσιάζουν, ωστόσο, καμία ελαστικότητα. Παραλλαγή του τάλκη είναι ο στεατίτης.
Ροδονίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο ροδονίτης (αγγλ. rhodonite) είναι πυριτικό ορυκτό του μαγγανίου. Οφείλει το όνομά του στην ελληνική λέξη ρόδον(τριαντάφυλλο) λόγω του ρόδινου χρώματός του[2]. Ορισμένες φορές εμφανίζεται επικαλυμμένος με μέλανα οξείδια του μαγγανίου. Εμφανίζεται μαζί με την παραλλαγή του πυροξμανγκίτη (pyroxmangite), με τον οποίο συχνά συγχέεται, διαφέροντας μόνο στον τρόπο σχηματισμού: Ο πυροξμανγκίτης είναι προϊόν ισχυρής μεταμόρφωσης υψηλών θερμοκρασιών, ωστόσο για τη διάκριση των δύο ορυκτών είναι απαραίτητη η κρυσταλλογραφική ανάλυση μεακτίνες Χ.
Σάββατο 24 Μαΐου 2014
Αραγωνίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο αραγωνίτης (αγγλ. aragonite) είναι πολυμορφικό ορυκτό του ασβεστίου και, χημικά, ανθρακικό ασβέστιο. Η άλλη μορφή του είναι ο ασβεστίτης. Το όνομά του (αποδόθηκε το 1797) προέρχεται από την περιοχή Molina de Aragón τηςΙσπανίας, όπου απαντούν πολύ όμορφα δείγματά του. Είναι λιγότερο διαδεδομένος από τον ασβεστίτη, καθώς σχηματίζεται από φυσικοχημικά φαινόμενα μικρότερου εύρους. Τα δύο ορυκτά προσομοιάζουν πολύ στο χρώμα, δεν έχουν, όμως, παρόμοια κρυσταλλική δομή: Στον ασβεστίτη οι ανθρακικές ομάδες (CO3-2) σχηματίζουν τρίγωνα με τονάνθρακα τοποθετημένο στο κέντρο και τα τρία άτομα οξυγόνου τοποθετημένα στις κορυφές του τριγώνου, προσδίδοντας την τριγωνική συμμετρία στο ορυκτό. Στον αραγωνίτη, αντίθετα, οι ανθρακικές ομάδες δεν είναι επίπεδες, αλλά διατάσσονται σε δύο επίπεδα αντιθέτων διευθύνσεων, προσδίδοντας, έτσι, την ρομβική συμμετρία.
Τετάρτη 21 Μαΐου 2014
Πύργος της Βάβελ Σωτήρης Καραδουλαμάς
Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτίριο, προφανώς ένα πολιτικο κέντρο στηΜεσοποταμία, που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο να φθάσει «μέχρι τον ουρανό». Όμως λόγω της βλασφημίας αυτής, ο θεος σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η ολοκλήρωση, του και αυτοί να διασπαρούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
Mary Anning από Σωτήρη Καραδουλαμά
Mary Anning (21 Μαΐου 1799 - ένατης Μαρτίου 1847) ήταν ένας Βρετανός συλλέκτης ορυκτών , έμπορος και παλαιοντολόγος , που έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο για τη σημαντική διαπιστώσεις που έκανε στο Jurassic θαλάσσιων ορυκτών κρεβάτια σεLyme Regis στο Ντόρσετ, όπου έζησε. Το έργο της συνέβαλε σε θεμελιώδεις αλλαγές που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ζωής της επιστημονικής σκέψης για την προϊστορική ζωή και την ιστορία της Γης.
Σταλακτίτες Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο σταλακτίτης δημιουργείται από τη σταδιακή εναπόθεση ανθρακικού ασβεστίου (ασβεστίτης) κατά τη διάρκεια σταγονοροής στο εσωτερικό των σπηλαίων και των εγκοίλων που βρίσκονται σε ασβεστολιθικά πετρώματα. Συνήθως έχουν κυλινδρικό - κωνικό σχήμα και κρέμονται από την οροφή των σπηλαίων.
Σταλαγμίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο σταλαγμίτης δημιουργείται με μια παρόμοια διαδικασία με τη δημιουργία του σταλακτίτη, στο δάπεδο σπηλαίων που βρίσκονται σε ασβεστολιθικά πετρώματα. Νερό που στάζει μέσα σε σπήλαια, έχοντας διαλύσει δισανθρακικό ασβέστιο, κατά την πτώση του από την οροφή, εναποθέτει μικρή ποσότητα από αυτό στην οροφή, σχηματίζοντας τους σταλακτίτες και άλλη μια μικρή ποσότητα στο δάπεδο, σχηματίζοντας τους σταλαγμίτες. Για τη δημιουργία σταλακτιτών και σταλαγμιτών χρειάζεται να περάσουν πολλές χιλιάδες χρόνια. Πολλές φορές δημιουργούνται εντυπωσιακές μορφές σταλαγμιτών που μοιάζουν με νούφαρα, μανιτάρια, δίσκους κλπ. Οι σταλαγμίτες μαζί με τους σταλακτίτες αποτελούν τον πιο συνηθισμένο διάκοσμο ενός σπηλαίου.
Xαλκός Σωτήρης Καραδουλαμάς
Το χημικό στοιχείο Χαλκός (Cuprum) είναι μέταλλο με ατομικό αριθμό 29 και ατομικό βάρος 63,546 . Έχει θερμοκρασία τήξης1084,6 °C και θερμοκρασία βρασμού 2567 °C. Το σύμβολό του είναι Cu. Έχει κοκκινωπό χρώμα και είναι όλκιμος και ελατός. Ανήκει στην ομάδα της 1ης κύριας σειράς των στοιχείων μετάπτωσης.
Άργυρος Σωτήρης Καραδουλαμάς
Το χημικό στοιχείο άργυρος ή ασήμι (λατινικά:argentum, αγγλικά:silver) είναι βαρύ, σπάνιο, μαλακό μέταλλο με έντονη μεταλλική λάμψη. Ο ατομικός αριθμός του είναι 47 και η σχετική ατομική μάζα του 107,8682(2).[4] Το χημικό του σύμβολο είναιAg και ανήκει στην ομάδα 11 (IΒ, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του περιοδικού πίνακα, στην περίοδο 5, στον τομέα d και στη 2η κύρια σειρά των στοιχείων μετάπτωσης. Έχει θερμοκρασία τήξης 961,78°C και θερμοκρασία βρασμού 2162°C.
Λευκόχρυσος Σωτήρης Καραδουλαμάς
Το χημικό στοιχείο λευκόχρυσος (κοινό όνομα : πλατίνα, λατινικά: platinum) είναι σπάνιο, βαρύ, πολύ δύστηκτο, αργυρόλευκο, ελατό και όλκιμο μέταλλο με ισχυρή μεταλλική λάμψη και με ατομικό αριθμό 78 και σχετική ατομική μάζα195,084 (μέχρι το 1995 αναφερόταν η 195,078[1] ). Το χημικό του σύμβολο είναι "Pt" και ανήκει στην ομάδα 10 του περιοδικού πίνακα, στην περίοδο 6 και στο d-block και στην ομάδα της 3ης κύριας σειράς των στοιχείων μετάπτωσης. Έχει θερμοκρασία τήξης 1768,3 °C και θερμοκρασία βρασμού 3825 °C.[2]
Χρυσός Σωτήρης Καραδουλαμάς
Το χημικό στοιχείο χρυσός (στα λατινικά Aurum και στα αγγλικά Gold) είναι ένα πυκνό, μαλακό, αστραφτερό, ελατό καιόλκιμο στερεό[1] μέταλλο. Ως χημικό στοιχείο έχει ως σύμβολο το Au, ατομικό αριθμό 79 και ατομικό βάρος 196,966569. Έχειθερμοκρασία τήξης 1064,43 °C και θερμοκρασία βρασμού 2807 °C. Ανήκει στην ομάδα της 3ης κύριας σειράς των στοιχείων μετάπτωσης. Ο καθαρός χρυσός έχει ένα έντονο κίτρινο χρώμα. Είναι, μαζί με το χαλκό τα μοναδικά «έγχρωμα μέταλλα». Παραμένει έτσι χωρίς να οξειδώνεται από τον ατμοσφαιρικό αέρα ή το νερό. Είναι ένα από τα λιγότερο δραστικά χημικά στοιχεία που υπάρχουν. Γι' αυτόν το λόγο βρίσκεται αρκετά συχνά σε ελεύθερη στοιχειακή μορφή, σε σβώλους ή κόκκους ανάμεσα σε πετρώματα, σε «φλέβες» ή και σε προσχώσεις. Λιγότερο συχνά βρίσκεται σε ορυκτά που περιέχουν χημικές ενώσεις του χρυσού. Από τις χημικές ενώσεις του χρυσού, οι πιο συνηθισμένες σε ορυκτά του είναι αυτές με το μεταλλοειδέςτελλούριο (Te).
Λιθάνθρακας Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο λιθάνθρακας είναι ιζηματογενές πέτρωμα μαύρου χρώματος σκληρής υφής. Σχηματίζεται από την εξανθράκωση φυτικής ύλης μέσα στην Γη. Κύριο συστατικό του είναι ο άνθρακας, ο οποίος αποτελεί το 50% του βάρους και άνω του 70% του όγκου του πετρώματος. Είναιορυκτό καύσιμο και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, θερμικής ενέργειας και ατσαλιού. Με ξηρή απόσταξη του λιθάνθρακα παρασκευάζεται, επίσης, το φωταέριο, μίγμα καυσίμων αερίων, αμμωνίας και άλλων ενώσεων του άνθρακα, κυρίως κυκλικών.
Δολομίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο δολομίτης (αγγλ. dolomite) είναι ανθρακικό ορυκτό του ασβεστίου και του μαγνησίου. Οφείλει το όνομά του στονΓάλλο φυσιοδίφη και γεωλόγο Ντεοντά Ντολομιέ (Déodat Sylvain Guy Tancrède de Gratet de Dolomieu, 1750–1801), ο οποίος ήταν από τους πρώτους που προέβη σε περιγραφή του βασικού συστατικού του πετρώματος με το ίδιο όνομα.
Ο δολομίτης σχηματίστηκε από διαγένεση ή υδροθερμική μετασωμάτωση του ασβεστίτη σε υπεραλατούχες ιζηματογενείς αποθέσεις. Ανευρίσκεται, όμως, και σε αρκετά μεταμορφωμένα πετρώματα, όπως το μάρμαρο και ως σχηματισμός σε υδροθερμικές φλέβες. Επίσης σε καρμπονατίτες και υπερβασικά πετρώματα.
Ασβεστόλιθος Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο ασβεστόλιθος είναι ιζηματογενές πέτρωμα, του οποίου το βασικό συστατικό είναι ο ασβεστίτης (CaCO3). Συχνά περιέχειαπολιθώματα, από τα οποία μπορεί να εκτιμηθεί η ηλικία και η προέλευσή του. Η μεταμόρφωση του ασβεστόλιθου δίνει στο πέτρωμα εντονότερο κρυσταλλικό χαρακτήρα σχηματίζοντας το μάρμαρο.
Βωξίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο βωξίτης είναι πέτρωμα, δηλαδή συνδυασμός ορυκτών, και αποτελεί το κυριότερο μετάλλευμα αργιλίου. Ανακαλύφθηκε το 1821 από το Γάλλο γεωλόγο Pierre Berthier στην πόλη Μπω (Les Baux-de-Provence) της νότιας Γαλλίας (Προβηγκία), από την οποία πήρε το όνομά του. Σχηματίζεται από την αποσάθρωση αργιλοπυριτικών πετρωμάτων (κυρίως μαγματογενούς προελεύσεως), θεωρούμενος έτσι ιζηματογενές πέτρωμα.
Λιγνίτης Σωτήρης Καραδουλαμάς
Ο λιγνίτης, καλούμενος και φαιάνθρακας, είναι οργανικής προελεύσεως πέτρωμα, του οποίου το κύριο στοιχείο είναι ο άνθρακας. Περιέχει, επίσης, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο. Είναι πέτρωμα χωρίς σχηματισμένους κρυστάλλους, δηλ. άμορφο. Είναι χαμηλότερης περιεκτικότητας σε άνθρακα από τον λιθάνθρακα και θεωρείται το χειρότερης ποιότητας καύσιμο άνθρακα, ωστόσο έχει υψηλότερη περιεκτικότητα άνθρακα από την τύρφη. Προέρχεται από την εξανθράκωση κυρίως φυτικών οργανισμών, η δε θερμική αξία του είναι μικρότερη από του ανθρακίτη. Χρησιμοποιείται κυρίως στα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Άλλες χρήσεις του είναι για την παραγωγή οργανοχουμικών λιπασμάτων, στην γεωργία κ.α. Το χρώμα του είναι καφέ-μαύρο και περιέχει 35-65% υγρασία.
Λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας σε ενέργεια κ της υψηλής περιεκτικότητας σε υγρασία, ο λιγνίτης δεν μπορεί να μεταφερθεί εύκολα κι ως εκ τούτου χρησιμοποιείται από εργοστάσια που είναι τοποθετημένα πολύ κοντά σε ορυχεία λιγνήτη. Για τους ίδιους λόγους ο λιγνίτης δεν αποτελεί συχνό εμπόρευμα στη παγκόσμια αγορά, αλλά χρησιμοποιείται τοπικά από την κάθε χώρα εξόρυξής του.
Το υψηλό ποσοστό υγρασίας του λιγνίτη τον κάνει εξαιρετικά επικίνδυνο για το περιβάλλον κ την ανθρώπινη υγεία καθώς από την καύση του προκαλείται μεγάλη ατμοσφαιρική ρύπανση, κάτι που έχει κάνει διάφορους επιστήμονες να υποστηρίζουν οτι ο λιγνίτης πρέπει να μένει θαμμένος στη γη κ να μην εξορύσσεται.[1] Επιπρόσθετα, ο λιγνίτης συχνά προκαλεί πολιτικές διαμάχες καθώς ομάδες πλυθησμού μπορεί να είναι πολιτικά αντίθετες στην εγκατάσταση εργοστασίων λιγνίτη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)